Artillery - Legions

Artillery'nin yep yeni taze taze albümü çıktı, Legions.

İlk dinleyişte vuran ve sizi avucunun içine alan albümlerden biri olduğunu söylemek zor. Aslında bu noktada her Artillery sever kafasında yeni bir Artillery albümü dinlerken gayri ihtiyari şekilde biraz zor duruma sokuyor kendini, hadi hadi bırakın şimdi salağa yatmayı, alayımız By Inheritance ile kıyaslıyoruz az da olsa. Bu elbette yanlış bir şey, albümden alınacak zevki azaltıyor ama elimizde değil biraz da. Nitekim ilk başta dudağımı büküp tek gözümü kısmak suretiyle gayet mesafeli ve ukalaca yaklaşmış olsam da, sonrasında albümün aktığını düşünmeye başladım ve neticesinde keyifle dinliyorum.

Albüm dinledikçe kendini sevdirengillerden. Bıkmadan usanmadan şans verdim ve kulağım alıştı. 2009 ve 2011 çıkışlı son 2 albümde söyleyen, gruba girdiğinde eski şarkıları dinlemedim bile şeklinde açıklama yaparak durduk yere kendisine kurulmamızı sağlayan, bu tahrik unsuru ve ucu hafiften kaçmış olan alkol tüketimi sonucu 2009 konseri öncesinde grup Sıraselviler başında mekana girmek üzereyken yakın mesafeden FLEMMING! FLEMMING! şeklinde grubun ilk vokalistinin ismini haykırmamı sağlamış olan eski vokalist Soren Adamsen ayrılmış ve yerine neredeyse bizimle yaşıt Michael Bastholm Dahl dahil olmuş. Evet, Dahl dahil olmuş. Gerek performans gerekse hissiyat açısından hiç de fena olmamış gibi duruyor. Sesi fena değil.

Sound desek bir önceki albüm My Blood ile arasında bir fark yok, çizgi aynı. God Feather, Wardrum Heartbeat, Dies Irae, Chill My Bones ve Legions bence albümün öne çıkan parçaları. Chill My Bones'un introsu ise tam zil sesi yapmalık bir şey, vurmalı doğu ezgileriyle filan başlıyor çok tatlı olmuş.

Fikir benim ayrıca. Kimse zil sesi yapmasın, ben yaptım bile.