Bu kış 1 kez kar yağdı İstanbul'a. 1 kez yağdı fakat neredeyse hemen diz altı seviyesine kadar gelmiş ve 1 hafta kadar da sokaklarda kalmıştı. Yağışın en yoğunlaştığı gün, tıpkı diğer günler gibi, sabah işe gitmek ve akşam eve dönmek için yol mücadelesindeydim. Bu mücadele, aşağıda yazdığım satırları getirmişti aklıma... Pişmanlık, hüzün, anılar, hatta eski mahallenin kar altındaki görüntüsü; karmakarışık bir haldi o.
Eski mahalledeyken, okulların kar nedeniyle tatil olduğu bir gün, sıcacık yatağıma dönme şansımın istediğim her saniye elimde olmasının verdiği şımarıklık ile sabah vakti pencereden bakarken, bıkkın adımlarla buzda yürümeye çalışarak gitmeye mecbur olduğu işine giden ve içimden, hehe, ben değilim ki o halde olan diye çocuk kafayla geçirdiğim abim... Kim olduğunu bilmiyorum; fakat iki sabahtır seni anıyorum... Seneler sonra özür dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder