Şoklu Sakarlık

Takımları kolay bir pozisyonu kaçırınca İngilizlerin yaptığı ortak bir hareket vardır hani, çoğu kez fotoğraflanmıştır da bu an, fonda bütün tribün kafalarını ellerinin arasına alırlar aynı anda...

Bizim peder bey biraz sakardır, yakın aile içinde hafiften komedi vesilesi de olur. Ne bileyim işte çay dökmeler, ağızdan ekmek düşürmeler filan. Çok da sık yapmaz gerçi... Geçenlerde fark ettim ki bende de başlamış, tesadüf olamayacak sayılara çıktı vukuatlarım. Bizzat yaşayınca komik olmuyormuş lan cidden.

Fıstığı dök, yoğurdu damlat, sürahinin kapağını düşür filan derken pazar sabahı hafif mahmur şekilde altın vuruş geldi; hoparlörün kablosunu fark etmeyip basarak bilgisayarı yere düşürdüm. Öyle böyle de düşürmedim, takla/burgu/parande her şey var;  tıpkı İngilizler gibi başımı ellerimin arasına alıp kalakaldım, yandık dedim, çalışmaz bu bir daha... Monitör ile bilgisayarın kendi hoparlörünün birleştiği yer çatlamış, ucuz kurtardık desem yeridir. Uçurumdan atsam ancak bu kadar sert düşebilirdi çünkü: Önce tabureye çarptı, sonra ters dönüp yere kapaklandı, gerçekten acı bir sahneydi.

Meğer kafamızda o kadar fazla değer yüklemişiz ki bu makinelere, o kadar fazla kişisel şeylerle doldurmuşuz ki içlerini, bir an için ne yapacağımı şaşırdım... İyi değil bu.